NFC یا به عبارتی همان «ارتباط میدانی نزدیک» قابلیتی سخت‌افزاری‌ست که روند رو به گسترشی در دیوایس‌های مختلف به خصوص گوشی‌های هوشمند و همچنین لپ‌تاپ‌ها دارد. NFC این قابلیت را دارد که در آینده برای پرداخت‌های مالی، کلیدهای امنیتی و مجوزهای عبور مورد استفاده قرار بگیرد. شاید بتوان NFC را نسخه ارتقاء یافته‌‌ای از کدهای QR قلمداد کرد.
این فناوری مجموعه‌ای از استانداردهایی‌ست که به گوشی‌های هوشمند اجازه می‌دهد که در مجاورت یکدیگر، از طریق سیگنال‌های رادیویی با هم به تبادل اطلاعات بپردازند. از این رو دستگاه‌هایی که به NFC مجهز هستند می‌توانند به وسیله تماس، با یکدیگر تبادل اطلاعات داشته باشند.
تفاوت‌های NFC با RFID
به نوعی می‌توان گفت که NFC عملکردی شبیه به RFID (سامانه بازنشانی امواج رادیویی) دارد و گاهی این دو با هم یکی در نظر گرفته می‌شوند. در حالی که NFC نسخه پیشرفته‌تر و بروزتر RFID است و محدوده امواج آن از محدوده امواج RFID کوتاه‌تر است، از این رو در مقابله با استراق سمع از امنیت بالاتری برخوردار است.
در NFC امکان ایجاد یک ارتباط دو طرفه وجود دارد یعنی NFC هم قابلیت خوتندن اطلاعات را دارد و هم می‌تواند اطلاعات خود را انتقال دهد اما RFID یک فناوری ارتباطی یک‌طرفه است که تنها قابلیت خواندن اطلاعات را دارد.
پرداخت‌های مالی از طریق گوشی همراه
آیا تا به حال نحوه کار سرویس‌های پرداخت پول مانند Apple Pay ، Google Wallet و یا Amiibo برایتان جالب نبوده است؟ واقعا نحوه کار این سرویس‌ها به چه شکل است؟ سیستم بسیار ساده و سریع است. فناوری از طریق نزدیکی فیزیکی، اطلاعات را از طریق یک روش بی‌سیم و بدون نیاز به اینترنت انتقال می‌دهد.
پرداخت پول به وسیله NFC مشابه قابلیت پرداخت بدون تماس tap-to-pay کارت‌های PayPass مسترکارت است. گوشی‌های هوشمند مجهز به NFC می‌توانند در تماس با یک پایانه پرداخت مجهز به NFC قرار بگیرند تا مبلغ مورد نظر از طریق آن‌ها پرداخت شود و به این شکل جایگزین کارت‌های اعتباری شوند.
شهر سان‌فرانسیسکو دارای پارکومترهای مجهز به NFC است که به مردم اجازه می‌دهد تا تنها با استفاده از گوشی همراه خود، هزینه پارک اتومبیل خود را بپردازند.
امروزه برندهای زیادی در بازار هستند که از این فناوری پشتیبانی می‌کنند. نمونه‌های اندرویدی این دیوایس‌ها می‌توان به نکسوس4، گلکسی نکسوس، نکسوس اس، گلکسی اس III و اچ‌تی‌سی وان ایکس اشاره کرد. البته NFC تنها مختص پلت‌فرم اندروید نیست و بعضی از دیوایس‌های ویندوز فونی نظیر سری لومیای نوکیا و اچ‌تی‌سی 8 ایکس نیز از آن پشتیبانی می‌کنند. بلک‌بری هم با تمام بلک‌بری بودنش! قابلیت پشتیبانی از NFC را دارد . اما اپل روی خوشی نسبت به NFC نشان نداده است و هم‌چنان بر این باور است که کیف پول Passbook خودش کافی است و مردم نیازی به NFC ندارند. (اپل است دیگر! تلاش می‌کند تحت تاثیر هیچ جوی قرار نگیرد!)
انتقال اطلاعات به صورت بی‌سیم
گوشی‌های اندرویدی در قسمت تنظیمات خود گزینه‌ی به نام Android Beam دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد طی یک زمان کوتاه، اطلاعاتی نظیر یک صفحه وب‌سایت، شماره تماس، عکس، فایل ویدیویی یا هر نوع داده دیگری را انتقال دهند. البته بلوتوث هم قبلا همین کار را انجام می‌داد اما مزیت NFC نسبت به بلوتوث است که پیچیدگی‌های آن را ندارد و تنها یک ضربه تلنگر مانند می‌تواند اطلاعات را انتقال دهد. این نوع اشتراک‌گذاری در گوشی‌های ویندوزفون و بلک‌بری نیز وجود دارد.
تراشه‌های NFC
در این میان برچسب‌هایی ساخته شده‌اند که فاقد هر گونه جریان الکتریسیته می‌باشند. در واقع برچسب‌های NFC تراشه‌هایی هستند که برق خود را از گوشی هوشمند مجاور خود دریافت می‌کنند. ضمن این که هر دیوایسی دارای NFC باشد می‌تواند این تراشه را شارژ کند. در ساده‌ترین حالت موجود می‌توان انتظار داشت که این برچسب‌ها بتوانند روزی جایگزین کدهای QR شوند.
برای برقراری ارتباط بین دو دیوایس مجهز به NFC کافی‌ست که این دو را در تماس فیزیکی با یکدیگر قرار دهیم. به عنوان مثال اگر دو گوشی هوشمند داشته باشیم برای انتقال اطلاعات از یک گوشی به گوشی دیگر لازم است آن‌ها پشت به پشت هم تماس دهیم.
چنانچه یکی از دیوایس‌ها گوشی هوشمند و دیگری برچسب NFC باشد، لازم است پشت گوشی را روی برچسب قرار دهیم.
این تراشه‌ها قیمت به نسبت ارزانی دارند و برای عموم قابل خریداری هستند. ضمن این که شما می‌توانید برای هر تراشه NFC عملکرد خاص خود را تنظیم کنید. برای مثال شما عادت دارید هنگام خواب گوشی همراه خود را در حالت بی‌صدا قرار دهید. بنابراین تراشه روی میز کنار تخت خود می‌گذارید و هنگامی که به تختخواب می‌روید گوشی را روی تراشه می‌گذارید. به این ترتیب گوشی به صورت خودکار به حالت بی‌صدا در می‌آید.
مثال دومی جذاب‌تر است. شما می‌توانید رمز وای‌فای اینترنت خود را بر روی این تراشه ذخیره کنید و آن را در قسمتی از پذیرایی قرار دهید. بنابراین مهمان شما برای اتصال به اینترنت می‌تواند گوشی خود را روی تراشه قرار دهد تا به اینترنت وصل شود و دیگر نیازی به وارد کردن رمز به صورت دستی ندارد.
مثال‌های فوق تنها نمونه‌های اندکی از کاربرد این فناوری هستند. در کل هر گونه برنامه‌ای که روی گوشی شما قابل اجرا باشد توسط این تراشه‌ها امکان‌پذیر است.
کاربردهای بیشتر NFC
علاوه بر کاربردهای گفته شده، NFC قابلیت‌های احتمالی دیکری می‌تواند داشته باشد:
- دانلود سریع اطلاعات: بسیاری از کسب و کارها، آگهی‌های تبلیغاتی و کالاهای موجود دارای کد QR بوده که توسط دوربین گوشی‌های هوشمند قابل اسکن هستند. NFC می‌تواند در جایگاه پیشرفته‌تری نسبت به کدهای QR عمل کند. به این ترتیب که با یک تلنگر بر روی گوشی و یا قرار دادن آن بر روی تراشه، دست‌یابی به اطلاعات صورت گیرد.
- مجوزهای عبور: گوشی‌های هوشمند مجهز به NFC می‌توانند جایگزین مجوزهای عبور فعلی در فرودگاه‌ها شوند.
- مجوزهای امنیتی: یک گوشی مجهز به NFC می‌تواند در مقابل یک دستگاه کدخوان قرار بگیرد تا اطلاعات محرمانه آن بازیابی شود. سازندگان اتومبیل از طرفداران این ایده هستند و به دنبال ساخت کلیدهایی هستند که مجهز به NFC باشند.
با نگاهی به آینده می‌توان تصور کرد روزی NFC جایگزین تمام محتویات کیف پول شما شود و دیگر اثری از کارت خرید، کارت کتابخانه، کارت استخر و هیچ کارت هوشمند دیگری نباشد.
حالا نمیشه یکیش رو نگه داریم محض یادگاری؟!