دنیس کرولی مدیر عامل فوراسکوئر تمام سال گذشته را در تلاش بوده است تا دنیا را متقاعد کند که فوراسکوئر دیگر آن کابرد قبل را ندارد. شکوفایی این شرکت به سال ۲۰۰۹ برمی گردد؛ با اپلیکیشنی که به مردم اجازه می‌داد در مکان‌های مختلف ‌”چک این” (check in) کنند. همین چشم انداز باعث شد که میلیون‌ها کاربر به سمت آن کشیده شوند، صدها میلیون دلار سرمایه جمع شود، و حجم عظیمی از اطلاعات که توسط کاربرانی که در دنیا چک این می‌کردند، تولید شود.

مشکل از سال ۲۰۱۴ شروع شد. این داستان دیگر برای فوراسکوئر جواب نمی‌داد. در واقع همین موضوع سبب شده بود که این شرکت رو به عقب حرکت کند.

کرولی می‌گوید: داستان این نبود که فقط یک دکمه‌ی چک این فوق العاده درست کنیم. یک روز از خواب بیدار شدیم و گفتیم «می‌خواهیم بهترین دکمه‌ی چک این را در سراسر دنیا درست کنیم.» نه! اصلا چنین چیزی نبود. در سال ۲۰۰۹ اعلام موقعیت مکانی امری ضروری بود، چراکه در آن زمان هم موبایل‌ها قدرت لازم برای مشخص کردن مکان جغرافیایی کاربران را نداشتند و هم فوراسکوئر آنقدر اطلاعات نداشت که به کاربر نشان بدهد در نزدیکی‌های او چه مکان‌هایی وجود دارد. اما در سال ۲۰۱۴ تکنولوژی و اطلاعات به مرحله‌ی خوبی رسیده‌اند.

با تمام این چک این‌ها فوراسکوئر هنوز هم در تلاش بود که وارد جریان اصلی شود و شاهد رشد کاربرانش باشد. این شرکت نمونه‌ی دیگری از به اشتراک گذاشتن موقعیت‌ها ایجاد کرد که هیچ وقت به محبوبیت آنچنانی دست نیافت.

پس کرولی تصمیم گرفت کاری جدی در این باره انجام دهد. «چه می‌شود اگر دیگر به چک‌این کردن کاربران احتیاجی نباشد؟» یا :چرا نسخه‌ای از فوراسکوئر نباشد که به محض باز کردن آن به شما التماس نکند حتما چک‌این کنید؟» این‌ها سوال‌هایی بود که او مطرح کرد. در شش ماه گذشته کل تیم در تلاش بود که این پس‌رفت فوراسکوئر را جبران کند و این اپلیکیشن را نجات دهد. به همین منظور تصمیم بر آن شده که این برنامه به دو اپلیکیشن مجزا تقسیم شود.