گوگل قصد دارد با طراحی این لنزها به افرادی که از بیماری دیابت رنج می برند کمک کند و با نجات دادن دو فرد بیمار که در خطر مرگ بودند این هدف را ملموس تر کرد. در ساخت این محصول از تکنولوژی سنسور بیومتریک استفاده شده است که بین دانشمندان با نام Ophthalmic Electrochemical Sensors متداول است.
این لنزها قطعات الکترونیکی منعطفی را شامل شده اند و خود قطعات الکترونیکی از سنسور و آنتن تشکیل شده اند. این سنسور ها طوری نصب شده اند که میزان مواد شیمیایی موجود در اشک را تخمین بزنند وبه فرد مصرف کننده وقتی میزان قند خون تا مرز خطرناکی پایین باشد توسط یک لامپ LED هشدار دهند.
در الگوی اختراع این دستگاه نوشته شده: اشک انسان حاوی الکترولیت های معدنی مثل کلسیم منیزیم ، کلر و مواد آلی مثل گلوکز لاکتات پروتیین و چربی است. لنزها با یک یا چند سنسور می توانند این اجزا را شناسایی کنند و موقعیت امنی را برای افرادی که گرفتار بیماری های مختلف هستند فراهم کند و موقعیت بدنی فرد را تحت نظر قرار دهد یا اشکالات مختلف را تشخیص دهد و بازتاب کند. یک مثال از این سنسور ها ، سنسور سنجش میزان گلوکز یا قند خون بدن است که برای افراد مبتلا به دیابت مورد استفاده قرار می گیرد.
پروژه ی لنز گوگل یکی از بسیار محصول سنسور پوشیدنی ست که در حال حاضر در مراکز تحقیقاتی و دانشگاه های مختلف در حال پیشرفت و توسعه است. به هر حال با معالجه دو مریض شانس زیادی برای اول شدن در این رقابت دارد.
این اختراع ثبت شده فرصت نادری را پیش رو می گذارد تا ببینیم گوگل و دست اندرکاران چه آینده ای برای این سنسور های پوشیدنی در نظر دارند. مثلا گفته شده تلاش می کنند تا لنز ها هم قابلیت برقراری ارتباط داشته باشند هم به وسایل الکترونیکی تعبیه شده در لنز انرژی کافی برسد. این دو فاکتور نیازمند دو آنتن هستن اما قصد دارند با یک آنتن هردو عمل را انجام دهند.
در تصویر بالا طریقه قرا گرفتن لنز روی چشم و بسته شدن پلک ها روی آن نشان داده شده است. وقتی پلک ها سطح چشم را مرطوب می کنن دو طرف محدب و مقعر لنز هم به اشک آغشته می شود.
شاید فکر کنید چشم ها از پشت وسایل الکترونیکی به باریکی مو محیط اطراف را چطور می بینند. این لنزها به قدری به قرنیه نزدیک می شوند که تقریبا یکدست می شود و اصلا در فوکوس چشم ها تاثیری نمی گذارند همچنین از مرکز چشم دور هستند و در تجمع نور روی شبکیه هیچ دخالتی ندارند. مواد سازنده این لنز ها کاملا شفاف هستند.
گوگل این محصول را در ماه ژانویه معرفی کرده و قبل از استفاده ی آن برای عموم مردم باید مورد تایید FDA قرار بگیرد. اگر گوگل می تواند وسیله ای طراحی کند که به تنهایی داخل چشم قرار بگیرد و به راحتی قابلیت برقراری ارتباط داشته باشد و همه ی این ها در اندازه ی یک لنز کوچک باشد کسی نمی تواند حدس بزند چه وسایل دیگری می توانند با این لنز ساپورت شوند.
هنوز مشخص نشده تبلیغات گوگل برای لنز های smart از چه تاریخی شروع می شوند.
