من در آینده زندگی میکنم. بدنم، جیبهایم و خانهام با ابزارهایی هوشمند آراسته شده که هرچیزی را بایک عبارت، ژست یا لمس کنترل میکنند. خیلی هیجانانگیز است، یا حداقل خواهدبود اگر مرا پایبند کابلها نکند. اگر من شارژر خودرا فراموش کنم، در دنیای متروک قدیمی جاخواهم ماند.
نوآوری بهسرعت در حرکت است درحالیکه تکنولوژی باتریها عقب مانده است. شرکت ها هرکاری که بتوانند برای پرکردن این فاصله میکنند، درحالیکه ارتشی از اپلیکیشنها، گجتها و لوازم جانبی درراهند. این به این معناست که آزار امروز میتواند مشکل سیستمیک فردا شود. اگر آینده بهدست یاتریهاست، کارهای زیادی لازم است که انجام دهیم.
زمان قطع
زمانیکه من خانه را ترک میکنم تلفن من به خانهی هوشمندم میگوید که چراغها را خاموش کند. ساعت هوشمندم میگوید پیلمی دارم که پندان مهم نیست، پس من به راه رفتن ادامه میدهم.عجله دارم، تلفنم میگوید اتوبوسم 7 دقیقه دیر کردهاست. من به تلفن دوستم با هندزفری بلوتوثی بیسیم جواب میدهم. گوشی هوشمندم در مرکز ماجراست، من عمیقاً وابسته هستم.
باتری من تمام میشود و به سال 1989 برمیگردم. در خیابان به یک پوستر نقشه نگاه میکنم و از غریبهها آدرس میپرسم. پول خرد ته کیفم گیر کرده و من باید کرایه را بپردازم. نهایتاً به خانه میرسم ولی خانهی هوشمندم نمیداند من آمدهام، کورکورانه به سمت کلید لامپ میروم. این اتفاق بسیار میافتد اما تسلی من این است که با خانه نزدیکم ولی مسافران بینالمللی به خاطرقوانین جدید بدشانس خواهندبود. مسافران خطوط هوایی درهنگام ورود، گجتهایشان چک میشود. اگرشما برای بازرسی انتخاب شوید، ونتوانید موبایل و تبلت خودرا روشن کنید بازگشت خواهیدخورد. تصور کنید این اتفاق برای شما افتادهاست، باید ریسک کنیدو شارژر پیدا کنید، ممکن است پرواز را از دست بدهید. ممکن است در چمدانتان در بارها باشد!
بدون باتری، پویایی نیست
بیشتر روزها من یک شارژر، یک کابل و یک باتری اضافی باخود جابجا میکنم. باتری یدکی یک ضرورت است زیرا هندزفری، لپتاپ و تبلت من به طرز دیوانهواری باتری مصرف میکنند. ظرفیت باتریهای اپل از2007 تابهکنون تنها 12% افزایش پیدا کردهاست. اولین آیفون با باتری 1400میلیآمپری آمد درصورتیکه آخرین آیفون باتری 1570میلیآمپری داشت. Galaxy S5 باتری 2800میلیآمپری دارد اما با یک صفحه نمایش 5.1 اینچی مکندهی باتری همراه است. اپل iOs خودرا با مصرف بهینه طراحی کردهاست به همین دلیل باتری برآورد هماهنگ و سازگاری دارد. اما در زندگی واقعی این فنآوری کمتر مؤثر است. اپل بااینکه مصرف انرژی را بهینه کردهاست اما iOS اگر برای مدتی کارنکند، فایدهای ندارد.
شایعات نشان میدهد که آیفون6 در راهاست، با صفحات 4.7 و 5.5 اینچی بهترتیب با باتریهای 1800 و 2500میلیآمپری. با احترام حتی اگر این خبر درست باشد ممکناست چیزی را بهبود نبخشد. در بازار رقابت همانطور کهه اندروید به صفحهنمایشهای بزرگ میل دارد به سمت گوشی Nexus 5 وتبلت Nexus 7 میرود که با ویژگی صرفهجویی انرژی همراه است که عمر باتری را 36درصد افزایش میدهد. درغیاب باتریهای قدرتمند، کمپانیها بهدنبال راهحل برای افزایش میزان زمان استفاده از باتریها تاجای ممکن هستند.
گجتهای پوشیدنی حتی مشکل بزرگتری دارند زیرا نمیتوانند از باتریهای بزرگ در این گجتهای ریز استفاده کنند که منجرمیشود شرکتی مثل Pebble بااستفاده از یک صفحهنمایش با انرژی کارآمد بهبازار بیاید که عمرباتری آن 4تا 7 روز است. اما الجی این مطلب را نادیده گرفته و با ساعت هوشمند 1.5اینچی با صفحهنمایش زیبا آمدهاست. اما باتری آن نهایتاً یک روز و نیم دوام دارد. برخی گجتهای پوشیدنی مثل Shino ،Ringly و Jawbone UP24 بهطور کلی از صفحه نمایش اجتناب کردهاند و برای نمایش اطلاعات به اپلیکیشنها و صفحهنمایش تلفن تکیه کردهاند. خب حداقل جدیدها به اندازهی قدیمیها انرژی استفاده نمیکنند. شما میتوانید از BLE (بلوتوث کمانرژی) برای جفتکردن استفاده کنید. BLE ممکن است باتری را بیشتر نگه دارد ولی در عمر باتری تأثیری ندارد. تنها یک چیز ممکن است تأثیر داشته باشد: ورود سلولهای نسل بعدی…
پیشرفت باتریها
مهندسان و دانشمندان درحال کارکردن روی نسل بعدی باتریها هستند. برخی حتی پیشرفت خیرهکنندهای داشتهاند. مشکل اینجاست که هیچکدام به دست مصرف کنندگان نرسیدهاند.
باتریهای گرافنی میتوانند انرژی بسیاری را در حجم کمی نگه دارند. ذرههای سیلیکونی برای افزایش ظرفیت افزوده شدهاند. میکروباتریها چگونگی کار آند و کاتد را بررسی کرده و در نتیجه سلولهای کوچک اما پرانرژی ساختهاند. محققان درمورد فنآوری الکترودهای هوا هیجان زده هستند که میتواند عمرباتری را با هزینهی ارزانتر دوبرابر کند. کار برروی نانومواد کربنی و دیگر فنآوریهای نانولوله برای عملکرد بهتر و طول عمر بیشتر باتری ادامه دارد. درحالیکه برخی پروژهها میخواهند باتریهای جدید بسازند، دیگران فقط میخواهند همان باتریهای لیتیومی را بهبود بخشند.
متأسفانه هیچکدام ازاین باتریها هنوز در دسترس نیست. اگر ذرهای امید باشد، میتوان آنرا در پروژهی سیلیکونولی یافت. سلولهای سیلیکونی و کربنی میتواند 20% قدرت باتریها را افزایش دهد درحالیکه این پروژه با 30میلیون دلار به ثمر رسیده، شرکت میخواهد قدرت باتریها را تا 50% افزایش دهد.
امیدواریم که این پیشرفتها زودتر اتفاق بیافتد چون به این باتریها قبل از تکنولوژیهای جدید آینده نیاز داریم.