ممکن است شما بازار فروش دستگاههای پوشیدنی را دیده باشید و در مورد آنها سوالاتی برایتان ایجاد گردیده باشد. در واقع سوال اصلی اینجاست که باید آنها را مواردی مربوط به سلامتی دانست یا تناسب اندام؟ این بازار بزرگ که روز به روز نیز بزرگتر می شود، سال گذشته از هر ۱۰ امریکایی یک نفر از دستگاههای پوشیدنی استفاده می کرد این رقم در حال حاضر از هر پنج نفر، یک نفر را شامل می شود که نیمی از انها در تمام روز از این گجت ها استفاده می کنند. مشکل اصلی کسانی که اپ و گجت و ابزارهای رهگیری بدن را می سازند نیز این است که آنها مطمئن نیستند بازار هدف رو به سلامتی است یا چیز دیگر. اگر شما بتوانید کسی را که امکان مبتلا به دیابت دارند را به حرکت وا دارید (در آمریکا حدود ۸۶ میلیون افراد مستعد به دیابت وجود دارد) و انها را از منطقه خطر ابتلا به این بیماری دور کنید و تغذیه او را بهبود بخشید قطعا یک پیروزی بزرگ برای آن شخص و سیستم سلامتی محسوب می شود. اما مشکل اینجاست اکثر کسانی که این دستگاهها را می خرند افردای هستند که به طور حرفه ای و یا روزانه ورزش کرده و تغذیه خود را چک می نمایند. در واقع آنها اغلب افراد سالمی هستند و به زبان دیگر، کسانی که از اپ های سلامتی استفاده می کنند عموماً افراد خوش اندامی هستند که بیشتر نگران برنده نشدن خود در تورنومنت های ورزشی هستند! و جنگی نیز برای بهبود زندگی خود ندارند چرا که در بهترین وضعیت ممکنه هستند.