دو دوستم که در گوگل و بلومبرگ کار می کنند مهندش شماره یک هستند و اخیرا به من گفته اند که مهندس شماره یک بودن در استارت آپ اصلا شغل جالبی نیست. آن ها تحت عنوان مهندس غیر بنیانگذار فعالیت می کنند و این گونه افراد در کسب و کار هایی که در حوزه ی تکنولوژی به راه میفتد معمولا اولین کسی هستند که استخدام می شوند.
معمولا پیدا کردن فرد مناسب برای این پست کار مشکلی است. چون زمینه را برای دیگر افراد تیم باز می کنند. معمولا کسانی که مسئولیت این کار را قبول می کنند افرادی هستند که هیچ پولی در حساب بانکی خودشان ندارند و قراردادی بسته می شود که روزی سهام آن ها به سرمایه ی زیادی تبدیل شود. مهندس شماره یک سهم کمتری از بنیانگذاران دارند ولی مانند آن ها در ابتدای راه اندازی کسب و کار ریسک می کنند. به علاوه در موقعیتی نیستند که قادر باشند کار را رها کنند و در جایی که در آمد و سود بیشتری به آن ها تعلق می گیرد مشغول به کار شوند. علت این مسئله کاملا مشخص است. مهندس شماره یک بودن خیلی شغل خوشایندی نیست چون کسانی که در مقام های پایین تر قرار دارند آسودگی بیشتری دارند و در مقایسه با مهندس شماره یک از نظر مالی هم تامین هستند.
بدون در نظر گرفتن رشد سهام کارمند، هر چقدر که استارت آپ پیشرفته تر می شود درصد ریسک برای مهندس شماره یک کمتر می شود ولی چرا از دید افراد بیرون از تیم، به نظر می رسد کارمندانی که به رشد تیم کمک کرده اند خودشان از نظر کاری در موقعیت نامناسبی قرار دارند؟
