این سلسله مطالب را به پیشنهاد مجله پارسیش نوشته ام و در آن طی چند قسمت سعی می کنم تجربیاتم را در زمینه موفقیت فردی در نقش کارفرما با شما در میان بگذارم. به زبان ساده تر در این سری از مطالب طی ۶ قسمت به بررسی موارد زیر می پردازیم:
- قسمت اول: آینده شغلی شما چطور رقم می خورد؟ کارمند یا کارفرما؟ (همین نوشته)
- قسمت دوم: راهنمای عملی مهاجرت از بیکاری یا کارمندی به کارفرمایی
- قسمت سوم: یادگیری، اولین اصل کارفرمایی
- قسمت چهارم: مصائب کارفرمای تنهای تنها
- قسمت پنجم: کارفرمای قهرمان خود باشید؟
- قسمت ششم: راهنمای مهاجرت از کارفرمایی به پول فرمایی!
از سال های کودکی یکی از فعالیت ها و رویاهای افراد، انتخاب شغل و بازی کردن نقش آن شغل است. و البته کودکان فارغ از تعاریف کلاسیک شغل، نقش های متنوع تری را می پذیرند. مثلا من در دوران کودکی دوست داشتم سازنده کاسه های گلی باشم (البته امروز می دانم نامش کوزه گری است) و خواهرم دوست داشت معلم شود. دوستی هم داشتم که تصمیم گرفته بود هیتلر شود! (در ۱۰ سالگی هیتلر شدن خودش نوعی شغل است) و خواهرزاده پنج ساله ام دوست دارد آرایشگر شود.
نکته: از خود بپرسید که آیا هیتلر بودن شغل است؟ در نگاه اول نه. من هم می گویم هیتلر بودن شغل نیست! اما اگر تعریفمان را از شغل محدود کنیم به داشتن ویژگی ای که در ازای آن کسب درآمد کنیم. شاید بشود گفت هیتلر بودن نیز خود شغلی است. و البته شغل پر درآمدی هم بوده! پس لزوما نیاز نیست شما کارمند دبیرخانه ی سازمان ثبت احوال شهرستان فسا از توابع شیراز شوید؛ تا به شما بگویند شاغل! با این تعریف شخصا ترجیح می دهم فردی بیکار باشم با درآمد مثلا ماهانه ده میلیون تومان، تا فردی شاغل با درآمدی برابر با حداقل های وزارت کار و امور اجتماعی!
