در دو قسمت قبل در مورد کاربران اینترنت و تاریخچه اینترنت و همچنین توزیع اینترنت و سرعت آن توضیح دادیم٬ اما حالا می رسیم به بخش کنترل اینترنت در ایران.

از آنجا که اینترنت در ایران بیشتر جنبه تشریفاتی و لوکس دارد٬ یک دیدگاه نسبت به مخرب و جاسوس بودن آن نیز وجود دارد و از طرفی ترس از محتوا و گردش آزاد اطلاعات نیز وجود دارد که در واقع می‌توان گفت اینترنت به ذات خود عیبی ندارد و آنچه که بروز پیدا می‌کند از حفره‌های امنیتی ما٬ اخلاق و نحوه استفاده کاربران می‌باشد٬ اما همیشه بیشتر استفاده بد آن (از یک دیدگاه٬ چرا که نحوه استفاده نسبی است) به همگان تعمیم داده می‌شود. به‌خاطر همین موارد ارگان‌های بسیاری برای کنترل و محدودیت اینترنت پدید آمدند. شناخت این قوانین و نهادها به شما کمک می‌کند تا فضا را بهتر بشناسید و راحت‌تر و مشخص‌تر فعالیت کنید و چارچوب‌ها را در نظر بگیرید.

امروزه اینترنت یک ابزار جدا نشدنی از زندگی ما شده که تقریباً تمام کارهای روزمره خودمون رو باهاش انجام می‌دیم٬ تولد دوستامون یادمون می‌مونه٬ قرارای کاری٬ تولید محتوا می‌کنیم٬ تبلیغ می‌کنیم٬ حتی شغل خیلی‌ها به اینترنت مرتبطه٬ اینترنت در ایران به نسبت بقیه وسایل ارتباطی که وارد ایران شد٬ در فراگیر شدن رشد خوبی داره؛ نیمی از این مسئله برای جذابیتش و نیمی برای گره خوردن با زندگی روزمره است اما اینترنت ایران چیز عجیبیه! همه تفسیر خاص خودشون رو دارن٬ برای مدیریت کردنش سازمان‌های زیادی داره٬ اما برای اختلالات و مشکلات کسی نیست که متولی بودنش رو قبول کنه. خیلیا به چشم بد بهش نگاه می‌کنن و در اغلب تبلیغات به عنوان ابزار مفید (جز اینترنت بانک) معرفی نشده! ابزاری که مخالفان و موافقان زیادی داره و از طرفی نه کیفیت مناسب داره و نه وضعیت مناسب.

همه این موارد باعث شد تا یک پرونده برای اینترنت مظلوم ایران تشکیل بدیم و همه چیز رو بررسی کنیم! برای شماره اول به نحوه پیدایش و کاربران واقعی اینترنت در ایران می‌پردازیم.