ربات‌ها درحال هموارسازی راه خود در کانادا هستند. ولی این ربات خیلی پیچیده نیست و فقط یک تبلت نکسوس است که به یک آردوئینو متصل شده است. او راه خودرا از هالی‌فکس به سمت تورنتو آغاز کرده و شانس خوبی دارد که به کلمبیای بریتانیایی برسد و همه‌ی این‌ها به خاطر این است که قدرت این ربات به زیبایی آن است.

هیچبوت توسط پروفسور دیوید هریس اسمیت و فراک زلر طراحی شده است تا فعل و انفعالات یک ربات و یک انسان را در دنیای واقعی بررسی کند. زلر با لحن نسبتاً طنزی می‌گوید ما می‌خواهیم ببینیم آیا ربات‌ها به انسان اعتماد می‌کنند یا نه؟ هیچبوت بیشتر شبیه یک ماشین آدامس توپی با یک لبخند LED و چکمه‌های پلاستیکی است.

هیچبوت بیشتریک پروژه‌ی هنری است تا یک تجربه‌ی علمی. اما موفقیت اولیه‌ی او نشان می‌دهد که یک چهره‌ی دوستانه چقدرمی‌تواند قدرتمند باشد. این چیزی است که سازندگان اسباب‌بازی‌ها به خوبی می‌دانند به‌خاطر همین آن‌ها را با ویژگی‌های خاصی می‌سازند. سر بزرگ، چشم‌های گنده و لبخند زیبا که باعث یک میل غریزی به مراقبت از آن‌ها می‌شود حتی با اینکه می‌دانی بی‌جان هستند. در نهایت هرچیزی که شبیه بچه‌ها باشد بانمک به نظر می‌رسد. در ادبیات آکادمیک این مدل‌ها طرح کودک خوانده می‌شوند و همه از کارتون‌های دیزنی گرفته تا سازندگان فربی از آن استفاده می‌کنند.

اما این طراحی‌ها برای هدف خاصی زیبایی را افزایش داده‌اند که بچه‌ها خوششان بیاید. درحالی‌که ربات‌ها از زیبایی برای هدف‌های پیچیده تری استفاده می‌کنند. زیبایی می‌تواند اعتماد مردم را بخرد و این تفاوتِ بین علاقه وترس است. این ربات می‌تواند کل فعل و انفعالات مجموعه را تنظیم کندو ناخودآگاه افراد را برای گذشتن از اشتباهات بخشنده‌تر می‌کند و حتی در کارهایی که ربات هنوز نمی‌تواند انجام دهد به او کمک می‌کنند. به خاطر همین است بیشتر ربات‌هایی که قفس کارخانه‌ها و آزمایشگاه‌ها را ترک کردند و همراه انسان‌ها کار کردند اینقدر زیبا هستند.