در دو سال اخیر ساعت های هوشمند به لطف محصولاتی از سامسونگ، اپل، فیت بیت و موتورولا که هرکدام ویژگی هایی را برای متقاعد کردن شما برای خرید آن ها ارائه می‌کنند، به جایگاهی قابل قبولی رسیده اند. اما متاسفانه، یکی از بزرگترین مشکلات ساعت‌های هوشمند این است که سایز آنها قابلیت کنترل و پیمایش آن ها را با محدود می‌کند. صفحات لمسی کوچک، دکمه ها تنها کنترل کمی را بر روی این دستگاه‌هایی که می‌توانند ابزار ارتباطی بسیار قدرتمندتری باشند؛ اینجاست که پروژه Soli 2.0 گوگل به میدان می آید.
قدم اخیر گوگل در تلاش مداوم آن برای گنجادن سنسورهای بیشتر در دستگاه‌های پوشیدنی و اینترنت اشیا است که از رادار برای دنبال و تفسیر کردن فرمان‌های حرکتی استفاده می‌کند. این تکنولوژی اگر به درستی پیاده سازی شود، می‌تواند به شکل قابل قبولی سطح کنترلی که کاربران بر روی دستگاه کوچک دارند را افزایش دهد.
