در ترمینال شماره ۲ فرودگاه بین‌المللی سان فرانسیسکو یک نقشه بسیار قدیمی از این شهر توجه شما را به خود جلب می‌کند. من علاقه زیادی به نقشه‌های قدیمی دارم، شهرم را دوست دارم، نمی‌توانم خودم را کنترل کنم و به مجموعه‌ی بسیار جالبی از نقشه‌های قدیمی «دیوید رومسی» سری نزنم. من دوست دارم با مطالعه‌ی جایی که زندگی می‌کنم خودم را سرگرم کنم.
موضوعی که خیلی ذهنم را مشغول کرده این است که به نظر من نقشه‌ها تکه‌ای از تاریخ هستند و من منظورم تنها نقشه‌های کاغذی نیست، بله، خواندن و پیدا کردن مسیر در نقشه‌های قدیمی بسیار سخت و خسته کننده است. اما چیزی که می‌خواهم بگویم اصلا ربطی به تقابل نقشه‌های کاغذی با نقشه‌های الکترونیکی ندارد، صحبت از رونمایی رند مک‌نالی از «ویز» ( برنامه ی مسیر یابی هوایی) هست.
چه پیش می‌آید اگر نوادگان ما هیچ وقت خواندن و استفاده از نقشه را تجربه نکنند و استفاده از نقشه‌های کاغذی مانند پست کردن نامه‌ها به روشی قدیمی و تاریخ گذشته‌ای تبدیل شود؟
