من حافظه خیلی ضعیفی دارم و می دانم که مردم مرتبط با من نیز همواره این مطلب را بیان می کنند، ولی دلایلی وجود دارد من فکر می کنم این دلایل گواهی است بر این فراموش کاری من:
۱- تقریباً هر چه که من به عنوان خاطرات بیاد می آورم مربوط به سنین ۱۰ سالگی است و در این ذهن نیز هیچ چیزی ما قبل آن وجود ندارد.
۲- همکاره بیچاره من (!) جاش، اغلب قبل از هر بحثی و قبل از اینکه من بخواهم چیزی را بیاد آورم ،به طور منظم اقدم به بازگویی مواردی می کند.
۳- بجز در همان دوره تحصیلم در دبیرستان و دوران تحصیل ، در حال حاضر من هیچ چیزی از آن دوران بیاد نمی آورم.هر زمانی ، هر فردی درباره دوره دبیرستان و علم آموزی در آن دوران یا در مورد ریاضی و یا هر چیزی که من باید بعنوان یک نویسنده آنها را بدانم بپرسد، با کمال افتخار (!) ، من هیچ چیز به خاطر نمی آورم
اینکه شما یک حافظه بدی داشته باشید، چندان جالب نیست. این حالت مکالمه را خسته کننده می کند (بیشتر برای طرف مقابل) و همچنین بسیاری از کارها و وظایف را طولانی تر می کند چرا که برای انجام یک کار کوچک هم باید به مغزتان فشار وارد کنید تا چیزی را بیاد آورید. برای امثال من این واقعیت به این معناست که من معمولا به برخی توضیحات و معرفی های اولیه قبل از هر کاری نیاز دارم تا با اوضاع آشنا شوم و سریعا چیزی را بیاد آورم.
از آنجایی که من در زمینه مغز، مطالعه داشته و مقالاتی نوشته ام، چرا که می خواهم مغزم را کمی تقویت کنم .حافظه منطقه ای از بدن ماست که واقعاً مرا مجذوب خود کرده است. لذا در مقاله پیش رو درصددم تا به پایه و اساس حافظه بپردازم: اینکه چگونه کار می کند، چه نوع حافظه وجود دارد و چرا حافظه، آنطور که ما فکر می کنیم قابل اعتماد نیست.
