در سه قسمت قبل در مورد کاربران اینترنت و تاریخچه اینترنت ، توزیع اینترنت و سرعت آن و سازمان‌ها و نهادهای مرتبط با اینترنت توضیح دادیم٬ و در قسمت چهارم (و پایانی) این پرونده برای این اینترنت مظلوم به بخش فیلترینگ رسیدیم که به طور کامل آن را تشریح کنیم٬ این قسمت با همکاری دوست خوبم بهادر جهانی حاصل می‌شود.
سیستم فیلترینگ در ایران مخلوطی از قوانین قضایی، کنترل فیزیکی بر روی مسیرهایی که ترافیک اینترنت از راه آنها از ایران خارج می‌شود و جایگاه نه چندان خوب بخش ارتباطات ایران در نگاه فروشندگان بین‌المللی تجهیزات مخابراتی است. نکته روشن این است که در طی سال‌های گذشته، بارها ثابت شده که چگونه با روش‌هایی بسیار ساده، امکان دسترسی به محتوایی که در ایران مسدود بوده، وجود داشته است. البته باید این نکته را در نظر داشت که سانسور اینترنت برای جلوگیری از دسترسی کاربران حرفه‌ای به محتوای مسدود شده نیست زیرا هدف اصلی آن ایجاد مشکلاتی برای کاربرانی است که نه فنی هستند و نه آنقدرها با انگیزه که از فیلترنت عبور کنند. به همین دلیل، افسانه فیلترنت، ساختاری ساده از مجموعه‌ای از ابزارهای استاندارد شبکه است تا آن چیزی که در مورد آن گفته و ادعا می‌شود. خود این مسئله نیز به سه دسته اصلی فیلترینگ و اختلال و دزدی اطلاعات طبقه بندی می‌شود.
