تقریبا از نخستین روزهایی که اینترنت میرفت تا در ایران فراگیر شود بحث کنترل و نظارت بر محتوای قابل در دسترس کاربران اینترنت محل مناقشه بود. اما از سال ۱۳۸۰ بود بود که روند کنترل دسترسی به محتوای اینترنت برای نخستین بار شکلی قانونی به خود گرفت و رفته رفته تا سال ۱۳۹۰ شکل کامل و دقیق روند قانونی برای تصمیم گیری در مورد مسدود کردن و جلوگیری از دسترسی کاربران به برخی از محتوای اینترنت شکل کامل خود را یافت.
مقامات دولت یازدهم در مورد ضرورت دسترسی مردم به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تبدیل به یکی از چالش‌های بزرگ برای دولت حسن روحانی شده است. سیستم فیلترینگ کشور به دلیل مشکلات فنی که دارد دارای خطاهای بسیاری هست و همین امر باعث شده تا طرح فیلترینگ هوشمند در دولت یازدهم مجددا مورد برسی و اجرا قرار گیرد. براساس گفته مسئولین در این طرح که همراه با احراز حویت کاربران است، فقط بخشی از محتوای ترافیک اینترنت مسدود خواهد شد که مجرمانه است. به این ترتیب به جای مسدود کردن کل یک وب‌سایت به کاربران بر اساس نیاز آنها اجازه داده خواهد شد تا به محتوای مفید و غیر مجرمانه دسترسی داشته باشند.
اهمیت مسدود نکردن کل محتوای یک وب سایت از این جهت است که امروزه اکثر محتوای وب‌سایت‌ها به ویژه شبکه‌های اجتماعی توسط کاربران تولید می‌شود. به عنوان نمونه شبکه اجتماعی فیسبوک به خودخود دارای محتوای به خصوص و ویژه‌ای نیست، بلکه این کاربران هستند که اقدام به تولید محتوا در قالب پروفایل‌های شخصی، گروه‌ها و صفحه‌های هوادان (Fan Page) می‌کنند. به عنوان نمونه محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان یکی از کاربرانی است که افدام به تولید محتوای در شبکه اجتماعی فیسبوک می‌کند و مردم رو در جریان اقدامات وزارت خارجه در موارد مختلف قرار می‌هند. محتوای که وزیر خارجه کشورمان تولید می‌کند قطعا جز مختوای مجرمانه نیست و حق کاربران ایرانی است که به این محتوا و امثال آن دسترسی داشته باشند.
